Let's get this show on the road!

Laten we beginnen met wat statistieken:
De eerste twee weken in Rio Maior zitten er weer op, zo hebben we ook al onze eerste volledige lesweek achter de rug! Het weer is zonnig en temperaturen lopen op tot 23 graden! De Portugezen kunnen ons soms op zo'n manier aankijken alsof we gek zijn in onze korte broeken en tanktops. Maarja, zij weten dan ook niet dat dit voor ons soort van zomer is.

Vorige week dinsdag zouden we nog rond 17.00 uur engelse les hebben, maar de engelse docent was niet op komen dagen! Lekkere eerste indruk Juf!
Op zich wel goed dat we hier engels krijgen, hoewel iedereen in onze klas prima verstaanbaar engels spreekt, zijn er ook een paar die liever in het Portugees met hun klasgenoten communiceren. Als je iets aan ze vraagt kijken ze je vragend aan en vragen dan aan een klasgenoot wat ik zojuist vroeg en gaat dan vrolijk verder in het Portugees met een ander. Op dat soort momenten vraag ik me dan af waarom ze voor een internationale minor hebben gekozen.
Maar niet alleen sommige studenten spreken nauwelijks engels, sommige docenten kunnen er ook wat van. Dan hebben ze zo'n dik Portugees accent dat je nauwelijks een duidelijk woord engels verstaat. Gelukkig hebben we die docent alleen voor praktijk lessen dus kun je vaak nog volgen aan voorbeeld.

Woensdag was onze eerste les Outdoor Fitness Activities. Op zich wel een rustige les, waar we een rondje hebben gewandeld om de school. Even heerlijk de spierpijn van de dag daarvoor er uit lopen.
De les begon al om 08.00 uur in de ochtend en eindigde om half 11. Heerlijk vroeg klaar dus kon er zo'n beetje de rest van de dag geluierd worden. Het was toch nog introductie week dus viel er nog niet echt veel voor te bereiden voor de lessen.

Woensdag avond echter, was het de laatste Carnaval avond in Rio Maior bij Club Sweet. We hebben eerst gezellig met een deel van de klas bij een Pizza tent gegeten wat echt belachelijk goedkoop was! (sorry jongens, ik kan er gewoon nog steeds niet over uit hoe goedkoop het hier eigenlijk is om uit te eten te gaan) We waren met een groep van 13 man, hadden 4 ONWIJS grote pizza's besteld en drankjes waren onbeperkt. Voor dat alles betaalden we minder dan 4 EU per persoon. BIZAR. Na het verslinden van de pizza's en wij als Hollanders uitspraken doen over hoe goedkoop en lekker dat wel niet was, zijn we naar het huis van een klasgenoot gegaan om even wat te drinken voor het feest in Club Sweet begon. Gelijk toen we daar aan kwamen werden de flessen drank tevoorschijn gehaald en gingen er een aantal wat drankspelletjes doen. Tegen de tijd dat we naar de club gingen, was een groot deel van ons verre van nuchter, maar dat mocht de pret niet drukken.
Carnaval hier is anders dan in Nederland. Nu stond het hele dorp/stadje in de kroeg en was niet iedereen verkleed. Wat ook een verschil is, is de muziek. Bij onze muziek dat gedraaid wordt met carnaval gaan de biertjes hard en meezingers nog harder. Hier werden er gewoon wat heerlijke samba achtige liedjes gedraaid waar je de heupjes en je haren los kon gooien. Geen gekkigheid, alleen verkleed uit gaan. Heerlijk.

Sommigen hadden donderdag echt wel moeite om hun bed uit te komen, we waren de vorige avond rond 03.00 uur thuis en we werden al om 09.00 uur op school verwacht voor een "leuke" theorie les. Tijdens de theorie lessen is het vaak, mooi zitten, dom kijken (of hoe was het gezegde ook alweer..?? ) en luisteren naar de docent voor 90 onafgebroken minuten. Ik kan jullie vertellen, dat is niet het eerste wat je wilt doen als je net uit je bed komt na een avondje stappen... Gelukkig konden we nadat de les was afgelopen heerlijk in het zonnetje zitten en onze roes nog een beetje uitwaaien, het was zo lekker buiten. We hadden zelfs onze praktijk docent overgehaald om een deel van de les buiten te doen, zodat we ons achter onze zonnebrillen konden verschuilen met onze kleine oogjes. Buiten zitten had nog een voordeel; van daadwerkelijke praktijk kwam uiteindelijk vrij weinig terecht.

Vrijdag daarentegen was een lekkerder dagje school, we ontmoetten een nieuwe docent die ons Aerobic lessen gaat geven. Deze docent zegt dat ze slecht engels spreekt, maar het is nog goed te verstaan in vergelijking met sommige van haar collega's. Wat best toevallig was, dat bijna alle Nederlandse studenten hun Inholland shirt aanhadden. De docent liet het klinken alsof we een stempel drukten. You are from Haarlem, and YOU! You think you are better, because you have to put it on your shirt! De hele klas weer in een deuk natuurlijk. Dat was het eerste moment. Daarna kwam de namen ronde. Zoals eerder vermeld, vinden de Portugezen de naam Boukje erg moeilijk uit te spreken. Deze docent was niet anders. Ze had er zo veel moeite mee dat ze grapte dat Boukje haar moeder vast niet van haar hield om haar die naam te geven. Gelukkig kon Boukje zelf de grap wel waarderen. Liever de docent dan iemand anders met zijn volle verstand.
Tijdens de les zijn we in twee groepen verdeeld. De docent geeft ons uitdagingen en dan wie de uitdaging wint, krijgt punten. Of het team waarvan de meeste teamleden in de les aanwezig zijn krijgt een punt. Aan het einde van dit semester worden alle behaalde punten bij elkaar opgeteld, het team dat de meeste punten heeft verzameld krijgt een reep chocolade! Natuurlijk zijn er meer manieren om punten binnen te halen, maar dat zijn er te veel om op te noemen!
Steef en ik zitten als enige Nederlanders bij elkaar in het team genaamd: Winning Eleven. In het andere team is onze Sandra de teamcaptain, ook zitten daar de andere Nederlanders bij. Samen met hun team zijn zij de Sandritas! The game is on!

Ik denk dat ik voor sommige van mijn mede reisgenoten bij het grappigste en leukste deel ben aangekomen van het weekend.
Zaterdagavond was het voor ons namelijk stap avond. Omdat ik nog nooit echt dronken ben geweest leek het de groep een leuk idee om met zijn allen wat drankspelletjes te spelen. We begonnen de avond met kingsen, dan mag je gewoon nog slokjes van je eigen drankje nemen of je moet een mix drinken dat in een glas in het midden van de tafel staat. Na dit spel waren er al een aantal mensen behoorlijk teut. Omdat dit voor sommigen nog niet genoeg was, kwamen Steef en Boukje met een nieuw spel: zes is altijd vol. Bij dit spel staan er 6 shotglaasjes op een rij, als je een 1 gooit en het glaasje is leeg, mag je hem vullen met een drankje naar keuze, als hij vol is, moet je hem shotten. Als je een 6 gooit, moet je alle zes de shotjes nemen. Op een gegeven moment was het mijn beurt om een shot vodka te nemen(stomme Joost greep elke kans die hij kreeg om de shotglaasjes met pure wodka te vullen), maar ik was een beetje giechelig van de drank, dus ik was niet in staat om het te doen. Uiteindelijk dacht ik: Ik doe het nu even snel tussendoor dan kan ik daarna weer lachen. Mooi niet dus... Iemand maakte een opmerking terwijl ik net de wodka in mijn mond had, en ja hoor, ik proeste het uit van het lachen, de wodka kwam zelfs mijn neus uit! Iedereen (ik ook) lachen helemaal gevouwen onder tafel. Ik heb mijn lesje wel geleerd; giechelen en shotten gaan niet goed samen!
Tegen de tijd dat er niemand volledig nuchter meer was gingen we naar de kroeg. Daar was de sfeer nou niet bepaald je van het. Veel van onze medestudenten komen niet uit de buurt dus die waren thuis in een ander deel van Portugal. Daar konden we dus niet echt een leuke avond mee hebben en de rest wat er rondliep was ook niet bepaald gezellig. Overal waar we stonden keken de Portugezen ons aan alsof we van Mars kwamen, maar dat kon ons op dat moment niks meer schelen.

Zo leuk als zaterdag was, zo vervelend was die zondag. Sommigen van ons waren zelfs zondag nog een beetje dronken en anderen waren gewoon ziek geworden van de alcohol.
Gelukkig voelden de meesten zich op maandag weer topfit.

Maandag was het namelijk weer volle bak! Alleen gebeurde er maandag middag nog wel even iets heel grappigs. Binnen de groep maken we allemaal grapjes over Sandra haar onhandigheid. In de eerste week heeft ze eerst een doos van 12 eieren uit haar handen laten vallen, een paar dagen daarna wilde ze helpen met het maken van spaghetti, liet ze de spaghetti op de grond vallen, en nu lette ze even niet op terwijl ze liep en stootte ze haar hoofd tegen een boom. Het moment zelf scheen erg grappig te zijn (helaas was ik er zelf niet bij, maar van de groep moest ik het even mededelen in mijn blog). Als iemand nog een leuke bijnaam heeft voor iemand die heel onhandig is, laat het even weten. Wij zijn namelijk met zijn allen al hard aan het nadenken maar kunnen op het moment nog niks bedenken....

Naast al deze activiteiten heeft iedereen in de groep zich aangemeld bij Fitness Boa Forma, a.k.a. de Sportschool! Jacqueline en ik hebben een doel gesteld: Aan het einde van onze minor willen wij een sixpack. Nou, bij Jacq gaat dat ongetwijfeld lukken, voor mezelf kan ik dat helaas niet zeggen maar ik ga mijn best doen! Als ik straks een beetje ben afgetraind ben ik al tevreden!

Verder is er hier niks nieuws en gaat het leven gewoon door. Het weer is hier heerlijk, we hebben veel vrije tijd en we gaan dagelijks 3 keer naar de supermarkt gewoon omdat we daar zin in hebben.

Nu ben ik denk ik wel even klaar met typen en jullie horen wel weer van ons over ongeveer een week!

Groetjes